పుచ్చి ఇచ్చుకోండి!

ఈ టైటిల్ ఎలా ఉంది? బాగా కుదరలేదు అని అనిపిస్తోందా? అదే నేను చెప్పబోయేది. 'ఇచ్చిపుచ్చుకోండి' అంటే ఉన్న సొగసు 'పుచ్చి ఇచ్చుకోండి' అనడంలో లేదు. అవ్వడానికి రెండూ ఒకే నిర్మాణం కలిగి ఉన్నాయి. పదమే కాక దాని అర్ధంలో కూడా, పుచ్చుకోవడం కన్నా ముందు ఇవ్వడమే సొగసైన, సబబైన పని అని అవగతం అవుతుంది. ఉదాహరణకు, అప్పే తీసుకోండి. మనం ఎవరికీ అప్పు ఇవ్వకుండా వెళ్ళి వసూలు చేయగలమా? కొండొకచో ఇచ్చిన అప్పు చచ్చినా వసూలుచేయలేకపోవడం జరుగుతుంది. మర్యాదైనా, ప్రేమైనా, మరేదైనా సరే, ఇదే సూత్రం. తిట్లూ, విమర్శలూ, లెంపకాయల్లాంటివైతే ఈసూత్రాన్ని అతిగా పాటిస్తాయి. ఇవి ఇచ్చిచూడండి, చక్రవడ్డితో సహా వెనక్కొస్తాయి. మనం ఇవ్వకపోయినా మనకి దొరుకుతున్నాయి ఈరోజుల్లో. అలాంటిది, ఇస్తే తప్పించుకోగలమా?

'తాతకి పోసిన బోలె తరతరాలా' అన్న సామెత కూడా ఈభావననే సూచిస్తుంది. మనం మన తాతకి చేసిన మర్యాద, మన మనవడు మనకి చేస్తాడని సామెతకి అర్ధం. ఇది inter-generation plane లో పనిచేసే give and take సూత్రం. గమనించండి, ఇంగ్లీషువాడు కూడా ముందు గివ్వమనే అన్నాడు. టేకండ్ గివ్వనలేదు.

ఇవ్వడం పొందడంకన్నా ఆనందమిస్తుందన్న విషయాన్ని మీద యండమూరి హోం పేజీలో సంకల్పం అనే కథ చాలా హృద్యంగా చెప్తుంది. ఈకథలో ఒక పాప (అమూల్య) వాళ్ళ స్కూలులో టీచరు 'తీసుకోవడం కన్నా ఇవ్వడంలో ఆనందం ఉంది' అని చెప్పిన విషయం మనసుకు పట్టించుకుని డబ్బులు దాచి అవసరమున్న వేరే వాళ్ళకి ఏదైనా కొనిస్తోంటుంది. వాళ్ళ కళ్ళల్లో ఆనందం చూసినప్పుడు టీచరు చెప్పింది పూర్తిగా అర్ధచేసుకుంటుంది. ఇంతలో అమూల్య అన్నయ్యకి మెదడులో కంతి వస్తుంది. నిస్సహాయ పరిస్థితుల్లో వా ళ్ళ నాన్న, 'ఆ లోక జన రక్షకుడి సంకల్పమే వీడ్ని రక్షించగలద'ని అంటాడు. అదివిని తను దాచుకున్న చిల్లర డబ్బులు తీసుకుని 12 రూపాయలకి సంకల్పం కొందామని రకరకాల షాపులు తిరిగి చివరికి ఒకచోట ప్రముఖన్యూరోసర్జన్ దృష్టిలో పడుతుంది. ఆయన అమూల్య అన్నయ్యకి వైద్యం చేసి, ఆమె 12 రూపాయలివ్వబోతే వద్దని, ఇవ్వడంలోని ఆనందాన్ని గ్రహించానని చెప్తాడు. (ఇది మూలకథకి నికృష్ఠ, నీరస సంగ్రహకథనమని గ్రహించగలరు).

మన పూర్వీకులకి ఇవ్వడంలోని ఆనందం తెలుసు అనుకొంటా. దానాలు, ధర్మాలు అని అందుకే పెట్టినట్లున్నారు. మామూలుగా అయితే చెయ్యరని పాపం, పుణ్యం, స్వర్గం, నరకం అని 'రంభా- సలసల కాగే నూనె' పథకాన్ని(ఇంగ్లీషు వాడి కేరెట్టూ-కర్రా పద్ధతి) ప్రవేశపెట్టారు. పైగా తీసుకునే వాడి చెయ్యెప్పుడూ కిందే ఉంటుంది (ఒక్ఖ ముక్కుపొడుం విషయంలో తప్ప) అని తీసుకోవడంలో మర్యాద తక్కువని సూచించారు.

మాచిన్నప్పుడు రోజూ పొద్దున్నా, సాయంత్రం భోజనాల వేళ దాటాకా ఇళ్ళకి బిచ్చగాళ్ళు వస్తోండేవారు. తినగా మిగిలిన పదార్ధాలు తిసుకెళ్తోండెవారు. పనిమనిషులకి కూడా మిగిలిన అన్నం కూరలు ఇస్తోండే వారు. ఫ్రిడ్జులొచ్చాకా జనాలు మురగబెట్టుకుని తింటున్నారే తప్ప, ఎవరికీ పెట్టలేకపోతున్నారు. పెట్టడానికి చేతులు రావట్లేదు. అటు బిచ్చగాళ్ళు, పనిమనుషులు కూడా అన్నాలు తీసుకెళ్ళడానికి సుముఖత చూపడంలేదు. అందుకు ఒక కారణం ఎప్పుడో ఒక బిచ్చగాడో, పనిమనిషో చెప్పారట, ఫ్రిడ్జుల్లో ఒకటి రెండు రోజులు పెట్టి తర్వాత ఇస్తోంటే తొందరగా పాడయిపోతున్నాయి, తినలేకపోతున్నాం అని. అదీ కాక పాతకాలంలో తిండితప్ప వేరే అవసరాలు తక్కువ. ఇప్పుడు, వేరే అవసరాలు ఊరిస్తున్నాయి. ఇప్పుడు చిల్లర కోసం ఎక్కువ అడుక్కొంటున్నారు. అన్నట్లు అడుక్కోవడం అంటే గుర్తొచ్చింది, ఆమధ్య ఒకావిడ అడుక్కోగా వచ్చిన డబ్బులతో అదేదో ఊళ్ళో గుడిలో కావల్సిన సౌకర్యాలు కల్పించిందట. అసలు మనమే వెళ్ళి ఆవిడ దగ్గర కొంత దానగుణం అడుక్కోవాలి.

ఇవ్వగలగడం, ఇవ్వడం అంత సులభం కాదు. ఎపుడైనా, ఇవ్వాలనిపించింతర్వాత కొంత సేపు ఆగి ఛూసారా? మీరు మొదట రూ.1000 ఇవ్వదలుచుకుంటే, ఇచ్చే సమయానికి, అసలు ఇస్తామో లేదో కూడా డౌటే. అందుకే ఇంద్రుడు మారువేషంలో వచ్చి కర్ణుడిని దానమడిగితే, ఆయన, కూడదని తెలిసినా, ఎడంచేత్తోటే ఇచ్చేసాడట - మళ్ళీ కుడి చేతిలోకి మార్చుకొనే లోపల మనసు మారిపోతుందేమోనని.

ఇచ్చి పుచ్చుకోవడం విషయంలో, చిన్నప్పుడు చదువుకున్న తిక్కన భారతం పద్యం ఒకటి నాకెప్పుడూ గుర్తుకొస్తుంది.

ఒరులేయవియొనరించిన
నరవర! అప్రియము తన మనంబునకగు, తా
నొరులకవి సేయకునికియె
పరాయణము పరమధర్మపథములకెల్లన్

(ద్వానా శాస్త్రి గారు, ఆయన సంకలనం చేసిన, 'మంచి పద్యాలు' (విశాలాంధ్ర 1998 ప్రచురణ) పుస్తకంలో వ్రాసిన వ్యాఖ్యానం: ఇతరులు మనని అవమానిస్తే మనకి కోపం వస్తుంది. కానీ మనం ఇతరుల్ని అవమానిస్తాం. ఇతరులు మనకి అన్యాయం చేస్తే నిందిస్తాం. కానీ మనం మాత్రం ఇతరులకి అన్యాయం చేస్తాం. ఈ పద్ధతి కూడదని తిక్కన మహాభారతంలో చెప్పిన పద్యం ఇది)

ఈ పద్యంలో చెప్పిన నియమాన్ని సాధ్యమైనంత వరకూ పాటించడం వల్ల మన దైనందిన జీవితం సాఫీగా గడిచిపోతుందని నా అనుభవం. కొన్ని సందర్భాల్లో ఈ సూత్రం పనిచెయ్యదు సరి కదా మనం ఉల్టా చేయ్యడానికి సిద్ధపడిపోతాం. ఉదాహరణకి, మేం డిగ్రీలో జేరిన కొత్తలో మా సహాధ్యాయి మంచి చురుకుగా ఉంటూ అందరినీ ఒరేయ్, అరేయ్ అనేసి మాట్లాడుతూండే వాడు, అప్పుడే పరిచయమైన వాళ్ళని కూడా, మేం ఏవండీ అని సంబోధిస్తూన్నప్పటికీ. అప్పుడు మేం టేకండు గివ్వు పద్ధతి అవలంబించాలని అర్ధమైంది. అలాగే మెతగ్గా ఉంటూంటే, చాలామంది నెత్తికెక్కుతోండేవాళ్ళు. అప్పుడు బురద పామైనా బుస్సుమంటూంటేనే దానికి గౌరవం అని విని కొద్దిగా నోరుచేసుకోవడం నేర్చుకున్నాం. అదీ ఆత్మరక్షణకే, దాడికి కాదు.

ఇచ్చిపుచ్చుకోవడం, ఇంకా తిక్కన గారు చెప్పిన పరమధర్మాలనూ కొద్దిగా విశ్లేషిస్తే, మనం ఎదుటివారినించి ఆశించేది మనం పాటించాలన్న నియమం కనిపిస్తుంది. కానీ నిజజీవితంలో ఈ నియమానికి తిలోదకాలు ఇచ్చేవాళ్ళని తరచూ చూస్తాం (మనం కూడా అడపా దడపా చేసే ఉంటాం). వాళ్ళు తామనితామే ప్రత్యేకమైన వాళ్ళుగా భావించుకోవడం వల్ల ఇది జరుగుతుంది. ఇలాంటి వాళ్ళు ఎవరైనా క్యూని పాటించకుండా తమని దాటుకెళ్టే తెగ బాధ పడిపోతారు. కానీ వాళ్ళే చెల్లుబడైన చోట ఎంతమందినైనా దాటుకుంటూ వెళ్ళిపోగలరు.

కొన్ని ప్రత్యేక సందర్భాలలో తప్ప, ఇతరత్రా ఇచ్చిపుచ్చుకొనే (తిరిగి పుచ్చుకోలేని సందర్భంలో కూడా ఇవ్వడం) పద్ధతి సరైనదని, ఈ ప్రపంచం మొత్తం గివె అండ్ టేకె (నటురె, పుటురె గుర్తొచ్చిందా?)పద్ధతిమీద నడుస్తుందని, అందరూ ఆ పద్ధతి పాటిస్తే చాలా సమస్యలు రానే రావని నానమ్మకం.

మనం మారడానికి సమయం కావాలి కాని, ఈవ్యాసం శీర్షిక మార్చడానికి అవసరం లేదుగా. కాబట్టి, ఇక పై ఈవ్యాసం పేరు- 'ఇచ్చి పుచ్చుకోండి'.

నాది జ్ఞానమే

మన ప్రధానమంత్రి ఎవరో వెంటనే గుర్తుకు రాకపోవడం గురించి నాది జ్ఞానమా? అజ్ఞానమా? అన్న టపా వ్రాసాను. యూపియే ప్రభుత్వం మూడేళ్ళ పాలన ముగిసిన సందర్భంగా నీరజా చౌదరి వ్రాసిన వ్యాసం ఈనాడులో చదివాక నాది జ్ఞానమేనని తేలింది. అందులో ఒకచోట
"....మూడేళ్ల తర్వాత ఇప్పుడు ఆ వర్గాలు ఏకంగా ఆయన హోదానే మార్చేశాయి. 'ఆయన ఓ మంచి మనిషి. కానీ ఉన్నతుడైన కేబినెట్‌ కార్యదర్శిగా మిగిలిపోతున్నారు' అని అవి అభివర్ణిస్తున్నాయి" అని వ్రాసారు.


ఈభావాన్నే నాబ్లాగులో (వ్యాఖ్యలో) "అసలు సమస్య, ఘనమైన దేశానికి ప్రధాన మంత్రి ఒక ఆఫీసర్ మాదిరి పనిచేయడం. అలవాటు పడిన ప్రాణం మరి. బహుశ: జ్యోతి వానికి కూడా సందేహమొచ్చుంటుంది- అందుకే 'భారత' అని గాని, 'మన' అని గాని ప్రధాన మంత్రి అన్న పదం ముందు తగిలించలేదు." అని వ్రాసా.

ఏతావాతా తేలిందేమిటంటే, పెద్దాయనకి కూడా డౌటేనని (డౌటులేదని). కావాలంటే అదే వ్యాసంలోని ఈ క్రింది వాక్యాలు చూడండి.
"మరోవైపు మన్మోహన్‌.... 'కోటరీ ఆధిపత్యం'పై విమర్శలు చేస్తున్నారు. ఇది ఒకరకమైన నిరాశా నిస్పృహల నుంచి వచ్చిన వ్యక్తీకరణ. 'అధికారం నావద్ద కాదు, ఇతరులు... అంటే మిత్రపక్షాలు, కాంగ్రెస్‌ అధ్యక్షురాలి వద్ద ఉంది' అనే ఒప్పుకోలు ప్రకటన...."

మంచివాడు మాబాబాయీ..

మాబాబయ్య క్రిందటేడు దేవుడి దయవల్ల మృత్యుముఖంలోంచి బయటపడి, రేపు తన 60 వ జన్మదినోత్సవం (షష్ఠి పూర్తి) జరుపుకొంటున్నాడు. ఆ సందర్భంగా నేను తవ్వుకున్న కొన్ని జ్ఞాపకాలివి.
ఒకరు లేక ఇద్దరు స్కీం వల్ల, అమెరికా వలసల వల్ల, ఇంగ్లీషు వాడకం వల్ల బాబాయి, పిన్ని, మామయ్య, అత్త (I mean uncle and aunty) లాంటి పదాలర్ధం కాకపోయే ప్రమాదం ఉంది. నిఘంటువు చూస్తే పద అర్ధం తెలియచ్చు కాని, తత్వం బోధపడదు. ఇవే కాదు, ఇలాంటి బంధుత్వాలన్నీ కేవలం నిఘంటువుల్లోని పదాలుగానే మిగిలిపోయే ప్రమాదం ఉంది. ఈవ్యాసం వల్ల వేరేవాళ్ళుకూడా uncle, aunty :-)) ల జ్ఞాపకాలు నెమరువేసుకుంటారని ఆశ.

నాకు 5-6 ఏళ్ళ వయస్సున్నప్పుడు మేం ఇరగవరంలో ఉండేవాళ్ళం. మాఊరి పాలేశ్వరస్వామి గుళ్ళో ఏదైనా పండగ పబ్బాలొస్తే గ్రామఫోను రికార్డులు పెట్టేవారు. అప్పట్లో అది పెద్ద క్రేజ్. ఆరోజుల్లో ఈ పాట (మంచివాడు మాబాబాయి- మామాటే వింటాడోయి) తెగ వినిపించేది. అప్పట్లో నాకు తెలిసినంత వరకు బాబాయంటే మా రాజా బాబాయే. ఈపాట వింటోంటే ఆయనే సీన్లో కనిపించేవాడు. అప్పట్లో మాబాబాయి చదువుకునే వాడో, ఆపేసాడో గుర్తులేదు. మాఊరికి తరచూ వస్తోండేవాడు. ఆయనొస్తే మాపిల్లకాయలకి బోల్డంత సంబరంగా ఉండేది. శని, ఆదివారావారాలయితే మరీని. సరదాగా నవ్వుతూ, నవ్విస్తూ గలగలలాడుతోండేవాడు. మాకన్నిటికన్నా బాగానచ్చే అంశం పొద్దున్నే లేచేవాడుకాదు. మేంఅందరం తన పక్కలోదూరేవాళ్ళం కాబట్టి మేంకూడా ఆలస్యంగా లేవచ్చని మాఆశ. అయితే మాఅమ్మ ఊరుకునేదా. లేవండి, లేవండంటూ ఆసుఖం తనివితీరా అనుభవించనిచ్చేదికాదు. మేం బాబయ్య లేస్తేలేస్తాం లాంటి మెలికలు పెట్టడానికి ప్రయత్నించేవాళ్ళం. అప్పుడు మాఅమ్మ బాబయ్యని లెమ్మని చెప్పేది. మాఅమ్మ కాపురానికి వచ్చినప్పుడు మాబాబయ్య మట్టలాగులేసుకునేంత చిన్నపిల్లాడట. వెనకాలే తిరుగుతూ, మాలిమిగా ఉండేవాడట. అందుకే తనంటే చాలా యిష్టం అని మాఅమ్మ ఎప్పుడూ చెప్తుంది. చెప్పగానే లేచేస్తే మాబాబయ్యెందుకౌతాడు? లేవకపోగా, రోజూలేచేదేకదా ఒకరోజులేటుగా లేస్తారులే అని మాకు మోరల్ సపోర్టిచ్చేవాడు. అవును మరి, స్కూలున్నప్పుడు ఎలాగూ తప్పదు అని మాకు అనిపించేది. పైగా చదువెందుకు చంకనాకు, గురువెందుకు గుండుగోకు, పదియావులు కాచుకొనిన పాయసమొచ్చున్ అని పద్యం చెప్పేవాడు. మేం దాన్ని కంఠతా పట్టి చెప్తోండేవాళ్ళం. అయినా అమ్మ వదిలేది కాదు. ఉన్నవాళ్ళలో తొందరగా మెత్తబడేది నేనే. అందుకని, ఉబ్బోపాయాలతో మా అమ్మ నన్ను ఎలాగో మంచం దింపేది. తర్వాత, చూడరా నీకన్న చిన్నవాడు లేచేసాడు, అని అన్నయ్యని, ఇద్దరూ లేచేసారు చూడు, నువ్వొక్కడివే ఉండిపోయావని తమ్ముడిని భేదోపాయంతో లేపేసేది. నాకన్న వాళ్ళెక్కువ అనుభవించేస్తున్నారన్న దుగ్ద వాళ్ళు లేవడంతో తగ్గేది.

బాబయ్య మాఊరు తరచూ రావడానికి బలమైన కారణం నాకు మాబాబయ్య వయస్సొచ్చాక అర్ధమైంది. మా పిన్నిది (అప్పటికి కాబోయే) ఆఊరే. మేనమామ కూతురే. టీవీలు, సినిమాలు లేకపోవడంవల్ల మాకు అప్పుడర్ధం కాలేదు కాని, తర్వాతి కాలంలో వచ్చిన పరిజ్ఞానంతో చూసినప్పుడు, వాళ్ళు ప్రేమికులని అర్ధమయ్యింది. తొందరలోనే వాళ్ళకి పెళ్ళయింది. మాబాబయ్య పెళ్ళప్పుడు కనీవినీ ఎరుగనంత వాన. వాయుగుండం. తర్వాతి రోజుల్లో ఎప్పడు పెద్దవర్షం కురిసినా అప్పుడుకురిసిన వర్షాన్ని ప్రమాణంగా చేసి పోల్చేవాళ్ళు.

ఉద్యోగరీత్యా, మార్కెటింగ్, సేల్స్ లలో చాలాకాలం పనిచేసేవాడు. ఊళ్ళు తిరిగి, తిరిగి వస్తోండడం వల్ల ఎక్కడెక్కడి బంధువులనో కలిసి, వార్తలు తెల్పేవాడు. మేం ఇచ్చాపురంలో ఉన్నప్పుడు మాయింటికి వచ్చి మాకు దూరంలో ఉన్నామన్న భావన తొలగించిన అతికొద్ది బంధువుల్లో అతిముఖ్యుడు మా బాబయ్యే. మా అందరికీ నచ్చిన మాబాబయ్య, లైవ్ మెస్సెంజర్. రియల్ టైం సెర్చింజన్. ఇప్పటికీ ఎవరి పేరైనా చెప్తే గూగుల్ బాబాయికన్నా వేగంగా వాళ్ళ పుట్టుపూర్వోత్తరాలు తవ్వగలడు. మా నాన్నగారి తరానికి కొవ్వలి వంశపు లివింగ్ ఫాజిల్.

మా పెద్దనాన్నగారు పోయినప్పుడు, వాళ్ళ పిల్లలని తీసుకువచ్చి తణుకులో ఉమ్మడి కుటుంబం పెట్టారు, మానాన్నగారు,బాబయ్య కలిసి. మా పిన్ని, బాబయ్యలిద్దరూ వాళ్ళవంతు సహకారం అందించడం వల్ల ఉమ్మడి కాపురం ఉద్దేశ్యం సఫలీకృతమైందని నాఅవగాహన. నాకు అప్పటికి కొద్దిగా ఊహ వచ్చింది. మాబాబయ్య ఊళ్ళుతిరగి తిరిగి వచ్చేవాడు. ఉమ్మడిలో సరియైన ప్రైవసీ కూడా ఉండేదికాదు. అయ్యో స్వేచ్ఛ లేదో, సుఖంలేదో అని అరిచి గీపెట్టేంత సావకాశం, సందర్భం ఉండేవి కావో, లేక మన అన్నయ్య పిల్లలకి మనంకాకపోతే ఇంకెవరున్నారన్న బాధ్యత వల్లో బయటికి ధ్వని కాలుష్యం ఎప్పుడూ రాలేదు. ఆఖరికోడలిగా కష్టాలే పడిందో, నిష్ఠూరాలే ఎదుర్కొందో కాని, మా పిన్ని ఈరోజుకి కూడా బాధ్యతల్లో మాబాబయ్య వెంటే. ఇంకా ఆడపడుచులని, పెళ్ళిళ్ళని, పేరంటాలని పూచీపడుతూనే ఉంది. మాచిన్నప్పుడు ఇంటిచాకిరీ ఎలా చేసేదో, ఈరోజుకీ అదే చాకిరీ, మెప్పూ మెహర్బానీల ధ్యాస లేకుండా.

సమస్యలు రాలేదా అంటే, బోలెడన్ని వచ్చాయి. ఉమ్మడిలో సమస్యలు, అపార్ధాలు, అవమానాలు, ఆర్ధిక సమస్యలు, సూటిపోటు మాటలు, ఇలా ఎన్నిటినో మా నాన్న తరంవాళ్ళు ఎదుర్కొన్నారు. డబ్బులు లేకపోవడమే వాళ్ళకి వరమయిందా అనిపించేంత సంతుష్టిగా బతికారనిపిస్తుంది.


తనకి, పిన్నికీ ఆయురారోగ్యాలిమ్మని భగవంతుని ప్రార్ధిస్తూ ...

ప్లాటో, స్పినోజా, ఆవెనక నేనే

ప్లాటో, స్పినోజాలు పేరొందిన తత్వవేత్తలని మీకందరికీ తెలిసిందే. వాళ్ళకీ సత్యసాయికీ లంకేమిటని అనుకోవద్దు. వాళ్ళలాగే నేను కూడా ఆలోచిస్తాను(ట), వాళ్ళకున్న నైపుణ్యత నాలో కూడా ఉంది(ట). నాకాలర్ కొద్దిగా పైకెళ్ళడం గమనించగలరు. ఇదేమిటి, నిన్న గోడల్లోంచి దూరడం చదివినప్పటి తలతిరుగుడు ఇంకా తగ్గలేదనుకుంటోంటే, వీడేంటీ, సత్యసాయి = ప్లాటో = స్పినోజా అని కొత్త సమీకరణం ప్రతిపాదిస్తున్నాడేంటి అని కలవరపడుతున్నారా? ఇంకా ఏమనిపిస్తోందీ అని యమలీలసినిమాలో సైకాలజిస్ట్ నగల వ్యాపారినడిగినట్లు అడగాలనిపిస్తోందా?

అంత ఖంగారు పడకండి. ఈకింద నేను చేసిన classic IQ test విశ్లేషణ లో రెండు వాక్యాలు చూడండి.

"..... The timelessness of your vision and the balance between your various skills are what make you a Visionary Philosopher. ............Two philosophers who share the same combination of skills you possess are Plato and Benedict Spinoza."

ఈ టెస్ట్ టికిల్ దాట్ కాం (Tickle) లో ఉంది. చాలా నెలల (సంవత్సరాలేమో కూడా) కింద యాహూ మెయిల్ ఇంటి పుటలో ఒక ప్రకటన చూసా. అందులో ఒక తెలివితేటలకి సంబంధించిన బహుసమాధానపు (multiple choice)ప్రశ్న కన్పించింది. నాకున్న ఆసక్తివల్ల దాన్ని నొక్కి చూస్తే, ఈ పుట తెరుచుకొంది. అప్పటి నుండి ఆ సైట్ లో నున్న రకరకాల టెస్టులు ఓ 35 దాకా చేసాను. నా ఫ్రెండయితే (మా అమ్మాయి) ఒక 100 దా కా చేసింది. ఈ టెస్టులు శరీరం, మనస్సు, ఉద్యోగపర్వం, అభిరుచులు, అతీంద్రియ శక్తుల (ESP) అంచనా, ఇలా అనేక విషయాలలో మన సత్తా, మనకున్న మొగ్గు తేల్చి చెప్తాయి. నేను తీసుకొన్న టెస్టులన్నిటిలోనూ వచ్చిన ఫలితాలు, నాగురించిన నాకున్న అంచనాలతోనే కాక, నాగురించిన నన్నెరిగిన వారి అంచనాలతో కూడా సరిపోలడంబట్టి ఈ టెస్టులు కాస్త సాంకేతికంగా ఉన్నతస్తాయిలోనే ఉన్నాయనిపించింది. మన గురించి మనకే సంపూర్ణంగా అంచనా అందడం కష్టం. అలాంటిది కొన్ని ప్రశ్నలకి మనమిచ్చే సమాధానాలని బట్టి 100% సరియైన అంచనాలు రావడం కష్టం. కాని వీటిలో వచ్చే విశ్లేషణ వల్ల మనకి కొంత ఉపయోగం ఉండచ్చు, మన గురించి మనకి కొంత అవగాహన పెరగచ్చు అని నా కనిపించింది. వీటి ఉపయోగం కాసేపు పక్కన పెడ్తే, టెస్టులు చేయడంలో భలే మజా వస్తుంది. పని వత్తిళ్ల మధ్య కాస్త సేదతీర్చగలిగే గుణం వీటికుంది.

అసలు ఈ పుట గురించి బ్లాగర్లకి (తెలియని వాళ్లకి) పరిచయం చేద్దామని మన త్రివిక్రముడి 'బొట్టు-జ్ఞానం ' టపా చదివినప్పుడు అనిపించింది. దేనికైనా కాలం, ఖర్మం (ఎవరిది?)కలిసిరావాలంటారు కదా. ఇదిగో ఇప్పటికయ్యింది. ఆ టపాలో, రాధిక గారి ప్రశ్న (బొట్టెందుకు పెట్టుకొంటాం?)కి సమాధానం రాస్తూ, మన శరీరంలోని చక్రాలని పరిచయం చేశారు. టికిల్ లో మనలో ఏచక్రం ఉద్దీప్తమై ఉందో చక్రా టెస్టులో కొన్ని ప్రశ్నలకి మనమిచ్చే సమాధానాలద్వారా విశ్లేషించి చెప్తారు. అతి సులభంగా నమోదు చేసుకోవచ్చు. ఇప్పటిదాకా నాకు స్పాములు, ప్రొమోల బెడద రాలేదు.

టికిల్ అంటే కితకిత, చక్కిలిగింత. అది మీకు కూడా కలగుతుందని ఆశిస్తూ సెలవు తీసుకొంటున్నాను. శుభస్యశీఘ్రం.

తోక చుక్క:
రాధికగారిని ఆమెరికాలో అడిగినట్లే ఇక్కడ కూడా మనదేశంవాళ్ళని అడుగుతారు. ఒకాయన ఒక సరదా సమాధానం చెప్పాడు. పూర్వం ధనుర్విద్య అభ్యసించేవాళ్ళు బొట్టుని గురి కోసమని (bull's eye) వాడేవాళ్ళట! అది ఇప్పుడు ఆచారంగా అయిపోయిందట.
బొట్టుగురించి అడిగితే పర్వాలేదు కాని, మనవాళ్ళు పెట్టే నామాల గురించి అడిగితే సమాధానం చెప్పడం కష్టం.

బామ్మసూక్ష్మం - 55 మాటల్లో కథ

కొత్తపాళీగారి కొత్తసూచన, ప్రవీణ్ ప్రధమవిన్యాసం, రానారె 'వీర'కృత్యాల స్ఫూర్తిగా నా కథాకృత్యం (థా ని సంధిగా విడదీయద్దు). గమనిక - మీకు ఎక్కువ శ్రమ లేకుండా ఈ పక్కన బ్రాకెట్లో వ్యాఖ్యమూస పెట్టా. కాపీ చేసి వ్యాఖ్యలో అతికించేయండి.:-) (బాగుంది)

బామ్మసూక్ష్మం - 55 మాటల్లో(అక్షరాలా) కథ


స్వామీ, నామనవడికి ఉద్యోగం వస్తే నడిచికొండెక్కి గుండు కొట్టించుకొంటాడు.
***
స్వామీ, నామేనకోడలి తోటికోడలు రోగం తగ్గితే పదితులాల గొలుసు హుండీలో వేస్తుంది.
***
స్వామీ, -------------- స్వామీ ------------
***
ఒరేయ్. కళ్ళుపోతాయిరా. అయినా నీకోసమే కదా మొక్కెట్టా.
***
ఏదో నాతాపత్రయంకొద్దీ మొక్కెట్టా. మీయిష్టం. దేఁవుడితో వ్యవహారం.

" " "

" " "

" " "

***
ఏమిటో ఈముసలావిడ ???????....?????
***
ఒరేయ్, నీకడుపుచల్లగా తిరుపతి తీసుకొచ్చావు, పైకెళ్ళే బస్సెప్పుడో చూడు.
నీకొంట్లో బాలేనప్పుడు నడిచి కొండెక్కుతావని మొక్కానే. దేఁవుడితో వ్యవహారం.
పిచ్చివాడా. 80ఏళ్ళదానిమీద కోప్పడేవాడు దేఁవుడా? టాక్సీపిలు. నన్నెంత సుఖపెడ్తే నీకంత పుణ్యం.
!!!!! ????? !!!!!! ?????? !!!!!!! ?????